.I.

IDENTYCZNOŚĆ synonim: tożsamość.
IDENTYCZNY ten sam (nie: taki sam), tożsamy; patrz także tożsamość. (MO)
IDENTYFIKACJA utożsamienie (kogoś z kimś lub czegoś z czymś); logiczny wynik ustalenia relacji tożsamości między zbiorami cech badanej pary obiektów: kwestionowanego (śladu, patrz materiał kwestionowany) i porównawczego (wzorca, patrz materiał porównawczy). Badanymi obiektami mogą być m.in. próbki pisma, podłoże dokumentu i materiał kryjący. Jeśli dające się wyodrębnić cechy obiektu kwestionowanego tworzą zbiór niepowtarzalny, rezultatem porównania z wzorcem może być identyfikacja indywidualna; w przeciwnym razie rezultatem badania porównawczego może być jedynie identyfikacja grupowa. (MO)
IDENTYFIKACJA AUTORA PISMA 1. zespół czynności badawczych zmierzających do ustalenia autora pisma. Badaniu podlegają warstwy językowa oraz treściowa; 2. rezultat czynności opisanych wyżej.
IDENTYFIKACJA GRUPOWA (hasło w opracowaniu)
IDENTYFIKACJA INDYWIDUALNA (hasło w opracowaniu)
IDENTYFIKACJA JEDNOSTKOWA patrz identyfikacja indywidualna.
IDENTYFIKACJA NA PODSTAWIE JĘZYKA PISANEGO język pisany, identyfikacja autora pisma.
IDENTYFIKACJA NA PODSTAWIE PISMA identyfikacja autora pisma, identyfikacja wykonawcy pisma.
IDENTYFIKACJA NA PODSTAWIE PODPISU identyfikacja wykonawcy podpisu.
IDENTYFIKACJA NA PODSTAWIE PSEUDONIMU patrz pseudonim.
IDENTYFIKACJA NA PODSTAWIE TREŚCI 1. w ogólnym znaczeniu: ustalanie autora na podstawie rzeczywistości pozajęzykowej zawartej w tekście. Analiza treści daje możliwość ustalenia m.in. środowiska, z którego autor się wywodzi (identyfikacja grupowa), związków łączących autora z pokrzywdzonym lub z adresatem. Przy ustalaniu autora na podstawie treści należy mieć na uwadze, że nie musi on być jednocześnie wykonawcą pisma; 2. ustalanie autentyczności badanego dokumentu na podstawie rzeczywistości pozajęzykowej zawartej w tekście. Niezgodność realiów z obiektywną rzeczywistością z reguły demaskuje fałszerstwo badanego dokumentu, zaś ich zgodność może wskazywać na jego autentyczność. Przykładem mogą być rzekome listy Fryderyka Chopina do Delfiny Potockiej, w których brak poszanowania dla ówczesnych realiów wskazywał na nieautentyczność listów. Patrz także język pisany. (AF)
IDENTYFIKACJA PISMA (termin niezalecany) patrz identyfikacja wykonawcy pisma.
IDENTYFIKACJA PODPISU (termin niezalecany) patrz identyfikacja wykonawcy podpisu.
IDENTYFIKACJA WYKONAWCY PISMA 1. zespół czynności badawczych zmierzających do ustalenia bezpośredniego wykonawcy pisma (w odróżnieniu od osoby pomagającej - podpierającej albo wodzącej rękę). Badaniu podlegają następujące warstwy pisma: graficzna, techniczna oraz językowa (ograniczona w zasadzie do ortografii oraz interpunkcji); 2. rezultat czynności opisanych wyżej.
IDENTYFIKACJA WYKONAWCY PODPISU 1. zespół czynności badawczych zmierzających do ustalenia bezpośredniego wykonawcy podpisu (w odróżnieniu od osoby pomagającej - podpierającej albo wodzącej rękę). Badaniu podlegają następujące warstwy podpisu: graficzna (ze szczególnym uwzględnieniem poziomu mikrostrukturalnego, poziom graficznej struktury pisma), techniczna oraz (wyjątkowo) językowa; 2. rezultat czynności opisanych wyżej.
ILOŚĆ CECH (termin niezalecany) określenie stosowane synonimicznie zamiast poprawnego: liczba cech. Ilość jest kategorią pojęciową obejmującą to, co może być mierzone lub ważone (nie: liczone); miarą czegoś; np. "nadmierna ilość atramentu powoduje zlewanie się linii pisma". Termin ilość jest często stosowany niepoprawnie w znaczeniu "liczba"; np. "mała ilość (zamiast: liczba) podpisów porównawczych uniemożliwia wydanie opinii kategorycznej". Patrz także liczba. Literatura: Słownik poprawnej polszczyzny, PWN, Warszawa 1973; Słownik języka polskiego, PWN, Warszawa 1983. (MO)
ILOŚĆ INFORMACJI zależy od względnej częstości pojawiania się danego komunikatu (wiadomości); im mniejsze prawdopodobieństwo (p) pojawienia się danego komunikatu, tym większa ilość informacji (I) jest związana z jego pojawieniem się (I = - log p). W związku z tym stwierdzenie występowania rzadkiej cechy w piśmie dostarcza dużej ilości informacji, natomiast stwierdzenie występowania cechy pospolitej dostarcza małej ilości informacji (patrz wartość identyfikacyjna cech). Najpopularniejszą, a zarazem najmniejszą jednostką ilości informacji jest bit. Literatura: M. Mazur, Jakościowa teoria informacji, Warszawa 1970; N. Wiener, Cybernetyka czyli sterowanie i komunikacja w zwierzęciu i maszynie, Warszawa 1971. (MO)
IMPULS cecha motoryczna, ujawniająca się w częstotliwości odrywania narzędzia pisarskiego od podłoża. Rozróżniamy impuls: grammowy (gdy dany znak jest zbudowany z kilku oddzielnych gramm), literowy (gdy dany znak jest zbudowany z jednej linii ciągłej), sylabowy (gdy dwa albo więcej znaków jest nakreślonych bez odrywania narzędzia pisarskiego od podłoża), wyrazowy (gdy całe wyrazy są nakreślone bez odrywania narzędzia pisarskiego od podłoża), wielowyrazowy (gdy dwa lub więcej wyrazów jest połączonych razem). Ponieważ najczęściej występuje kombinacja podstawowych rodzajów impulsu, w badaniach identyfikacyjnych określa się dominujący rodzaj impulsu. Patrz także poziom integracji pisma. (WW, AF)
INDYWIDUALIZACJA PISMA personalizacja pisma.
INDYWIDUALNY ZESPÓŁ CECH jest to taki zespół cech graficznych, językowych (patrz cechy językowe) lub treściowych (patrz cechy treściowe), który występuje w próbkach pisma tylko jednego wykonawcy (autora). Znalezienie (wskazanie) takiego zespołu cech jest warunkiem indywidualnej identyfikacji wykonawcy (autora) pisma (podpisu). Zbyt krótkie próbki (np. podpisy w formie paraf) takiego indywidualnego zespołu cech nie posiadają, co uniemożliwia identyfikację indywidualną. (MO)
INFRASKOP połączenie mikroskopu z elektronooptycznym przetwornikiem obrazu (infrawizorem, noktowizorem). Infraskop umożliwia wizualne badania w zakresie bliskiej podczerwieni (do 1200 nm) i jest wykorzystywany w technicznych badaniach dokumentów, m.in. do odczytywania tekstów zakreślonych lub zalanych oraz do różnicowania materiałów kryjących. Pozwala to wyodrębnić pismo (podpis) z zakłócającego tła (np. nadruku formularza, stempla, innych podpisów). Patrz także techniczne badania dokumentów, videospectrocomparator. (MO)
INICJAŁY 1. jedna z cech syntetycznych pisma (z grupy "inne"). Najczęściej są to początkowe litery imienia lub nazwiska, stosowane jako podpis. Patrz także monogram; 2. powiększone, stylizowane, często zdobione pierwsze litery ważniejszych partii tekstu, stosowane dla ich wyróżnienia. Wyodrębnia się inicjały figuralne (mające w swym motywie figury, postacie) oraz inicjały ornamentalne (zdobione innymi motywami). Literatura: Słownik języka polskiego, PWN 1983. (EG)
INTENSYWNOŚĆ IMPULSU (termin niezalecany) impuls.
INTERLINIA odstęp między dolną linią gabarytową wiersza tekstu a górną linią gabarytową następnego wiersza. Patrz także odstępy między wierszami.